Οι γυαλιστεροί άνθρωποι δεν είναι πάντα χρυσάφι
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός… Έτσι λέει ο σοφός λαός κι εσύ θυμάσαι όλα εκείνα τα αστραφτερά μπιχλιμπίδια που κάποτε μάζευες. Τα φύλαγες σα να ήταν ο πολυτιμότερος θησαυρός. Κι ερχόταν η στιγμή που ξέφτιζε η γυαλάδα τους κι έβλεπες την αληθινή τους φύση. Ήταν απλά μπακίρια. Τότε ήσουν μικρός και δεν ήξερες. Αλλά και τώρα που υποτίθεται μεγάλωσες, τα κάνεις τα λαθάκια σου. Βλέπεις η ίδια σοφή παροιμία ισχύει και για τους ανθρώπους. Μόνο που εσύ άργησες λίγο να το καταλάβεις. Οι γυαλιστεροί άνθρωποι δεν είναι πάντα χρυσάφι. Μπορεί να πλασάρονται για μεγάλης αξίας. Μπορεί να δείχνουν την έντονη γυαλάδα τους και να καμώνονται ότι είναι κάτι σπουδαίο. Μπορεί και να πείθουν κιόλας γι’ αυτή τη σπουδαιότητα. Μόλις όμως περάσει ο καιρός, τούτη η σαν ψεύτικη λάμψη ξεφτίζει. Τότε, οι λαμπεροί και “πολύτιμοι” γίνονται απλά μπακίρια. Γίνονται αυτό που στα αλήθεια είναι: ένα μάτσο δήθεν γεμάτο φιγούρα και προσποίηση. Κι εσύ, εκείνο το παιδί που έψαχνε θησαυρούς στην άμμο,