ΓΡΕΒΕΝΑ - Τι κρίμα!

Τι κρίμα που το σχολειό μας, εκεί ψηλά στο λόφο του Αγίου

Αθανασίου, δίπλα στην εκκλησιά των Αγίων Αποστόλων, κάηκε!

            Λένε κάποιοι ότι «όταν καίγονται τα σχολεία, μόνο τότε φωτίζουν»

            Εγώ ακούω την άλλη φωνή που λέει: «Όταν χτίζεται ένα σχολείο, τότε κλείνουν δέκα φυλακές».

            Τι κρίμα που το σχολειό μας κάηκε!

            Ο ιερέας μας, πατήρ Θεόδωρος Μούσας, προχθές την Κυριακή των Απόκρεω μετά τη Θεία Λειτουργία, στο χωριό μας είπε:

«Το σχολείο μας δεν κάηκε τώρα. Κάηκε από την εποχή του μεγάλου σεισμού το 1995! Από τότε μπήκε στην εγκατάλειψη και στον μαρασμό!»

            Κατά την άποψή μου έχει απόλυτο δίκαιο.

            Πιστεύω ακόμα ότι τα ντουβάρια του καμένου πλέον σχολείου, που στέκουν τώρα όρθια και μάρτυρες του ολέθρου αυτού, θα αποτελέσουν τη ζύμη για ένα νέο προβληματισμό και για μια νέα θεώρηση ότι το σχολείο σε ένα τόπο αποτελεί το βασικότερο στοιχείο της ιστορικής ταυτότητας καθώς και της πολιτισμικής φυσιογνωμίας του κάθε τόπου.

            Αυτό το πιστεύω απόλυτα καθώς επίσης και ότι στην κοινωνία του χωριού μου που ζει στο χωριό αλλά και εκτός αυτού, παρόλη την κρίση η οποία μαστίζει τον τόπο μας, μια κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική θα βρεθούν εκείνες οι δυνάμεις που θα σταθούν στο ανάλογο ύψος των περιστάσεων και θα επουλώσουν την καταστροφή αυτή. Κι αυτό, γιατί ο τόπος μας, ο Άγιος Γεώργιος Γρεβενών, το έχει ανάγκη και ασφαλώς το αξίζει!

Κώστας Δόρτσιος

Μαθητής του δημοτικού αυτού σχολείου

κατά τα έτη 1955-1961. 

 

φωτο: Βάσω Διαμαντή

greveniotis.gr

Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!